Fotoksiążki naszych klientów
Najnowsi uczestnicy konkursu
Autotematyczny aspekt „ptasich” wierszy Poświatowskiej zaważył na decyzji o wykorzystaniu ich fragmentów w niniejszym albumie. Umożliwiło to pozostawienie na kartach tej fotograficznej opowieści śladu filologicznej optyki, wynikającej z wykształcenia autorki. Zamieszczone zdjęcia nie powstały jednak jako zaplanowane ilustracje do słów poetki. Ich mariaż stał się rezultatem naturalnego zespolenia dwóch odrębnych narracji, mających wspólnych bohaterów. Można rzec, iż słowa z otwartego tomiku wierszy same przyfrunęły do wybranych przez siebie fotografii. Być może jeszcze tam są. [fragment Wstępu]
Fotoksiążka opowiada historię. To historia naszej podróży do Grecji na wyspę Corfu. Spędziliśmy tam 2 cudowne tygodnie, w trzech różnych regionach wyspy, tj. w stolicy, na południu wyspy oraz na zachodnim wybrzeżu. Każde miejsce wyróżniało się, było inne, dostarczało odmiennych wrażeń. W stolicy przeciskaliśmy się wąskimi uliczkami charkterystycznymi dla południa Europy, zwiedzaliśmy zabytki z czasów, gdy na wyspie rządzili Włosi. W stolicy też uczciliśmy naszą 25 rocznicę ślubu popijając domowej roboty winem wyśmienite owoce morza. Na biednijszym i skromnym południu poznaliśmy prawdziwych Greków, nie zmęczonych turystami, serdecznych i wesołych. Jedliśmy robioną specjalnie dla nas domowej roboty Musakę, Bianco, Stifado, Patsitsadę, jakich próżno szukać w innych miejscach wyspy. Na zachodzie doświadczaliśmy odrobiny luksusu pławiąc się w basenie, popijając ouzo zmieszane z wodą mineralną. Przez cały wyjazd oddawałem się mojej pasji fotografowania gajów oliwnych. Kocham je, uwielbiam się po nich przemieszczać, obcować z nimi. Czuję w nich zaklętą tysiącletnią historię, bo mało kto wie, że są to drzewa nierzadko pamiętające czasy zamierzchłe, których nie pamięta nawet nasz dąb Bartek.
Fotorelacja z podróży po Ladakhu - jednym z ostatnich fragmentów wielkiego kulturowego dziedzictwa Tybetu - najbardziej na północ wysuniętą prowincją Indii. Kraina położona pomiędzy głównym pasmem Himalajów a górami Karakorum. Ze względu na swoje wysokogórskie położenie Ladakh jest trudno dostępny, a przez większą część roku prawie zupełnie odcięty od Świata. Drogi lądowe czynne są tylko w sezonie letnim, gdy zimowe śniegi już uwolnią przełęcze (czerwiec), a następny sezon opadów jeszcze ich nie zasypie na nowo (wrzesień, październik). Ladakh zarówno etnicznie, kulturowo, jak i krajobrazowo bliższy jest Tybetowi niż Indiom. Wszechobecny buddyzm (w odmianie tybetańskiej - lamajskiej), a przede wszystkim ludzie są atutem tego regionu przez wielu zwanych Małym Tybetem. Kraina licznych buddyjskich klasztorów zwanych gompami, buddyjskich stup (czortenów), mantrujących mnichów, szarpanych wiatrem modlitewnych chorągiewek (tar-chok) i przydrożnych świętych murków modlitewnych (mani). To także kraina najwyższych dostępnych komunikacyjnie przełęczy na Świecie. OM MANI PADME HUM - to modlitwa (mantra), która towarzyszyła nam w wędrówkach po klasztorach, przełęczach, dolinach i wioskach Ladakhu. Życzymy przyjemnej foto podróży po tej wysokogórskiej krainie. Urszula i Krzysztof Gajewscy